Հետաքրքիր մտքեր Պաուլո Կոելյոյի «Տասնմեկ րոպե» գրքից

Աղքատները հույսը չեն կորցնում` չնայած դժբախտություններին, որոնք թափվում են նրանց գլխին:

Սերն ուժգնանում է ոչ թե սիրածի ներկայությունից, այլ բացակայությունից:

Երբ հանդիպում ենք ինչ-որ մեկի ու սիրահարվում, թվում է, թե ամբողջ աշխարհը միաբան է մեզ հետ. ես հասկացա դա այսօր մայրամուտին: Բայց եթե ինչ-որ բան այն չէ, ապա ամեն բան խորտակվում է ու չքանում:

Իմ նպատակն է հասկանալ, թե ինչ է սերը: Գիտեմ, որ երբ սիրում էի, ես զգում էի, որ ապրում եմ:

Թեև իմ նպատակն է հասկանալ` ինչ է սերը, ու թեև տառապել եմ նրանց պատճառով, ում նվիրել եմ սիրտս, ես հստակ գիտակցում եմ, որ նրանք, ովքեր հուզել են հոգիս, չեն կարողացել արթնացնել մարմինս, իսկ նրանք, ովքեր դիպել են մարմնիս, չեն կարողացել հասնել հոգուս:

Գեղեցկությունը հավերժ չէ:

Առանց սխալների առաջ չես գնա:

Եթե ես պետք է հավատարիմ լինեմ ինչ-որ մեկին կամ ինչ-որ բանի, ապա պետք է նախ հավատարիմ լինեմ ինքս ինձ:

Նա, ով կորցրել է այն, ինչ իրենն է համարում, ի վերջո հասկանում է, որ իրեն ոչինչ չի պատկանում:

Գիտե՞ս, աղջի՛կս, ավելի լավ է դժբախտ լինել հարուստի հետ, քան երջանիկ` աղքատի հետ:

Մեջբերումներ Էռնեստ Հեմինգուեյի «Ծերունին ու ծովը» գրքից

Իսկ ծերունին մշտապես մտածում էր ծովի՝ որպես կնոջ մասին, որը մեծ շնորհներ է պարգևում կամ մերժում, իսկ եթե իրեն թույլ է տալիս չմտածված կամ անբարյացակամ արարքներ, ճա՛րդ ինչ. այդպես է նրա բնույթը։ 

Նա հիշեց, թե ինչպես մի անգամ կարթով մի էգ մեռլան բռնեց։ Արուն միշտ թողնում է, որ նախ էգը մոտենա կերին, և ահա էգը, ընկնելով կարթի վրա, սարսափից սկսեց հուսահատ ու կատաղի պայքար մղել, որից և արագ ուժասպառ եղավ, իսկ արուն, առանց մի քայլ հեռանալու նրանից, լողում ու պտտվում էր նրա հետ ջրի մակերեսին։ 

...Ամպերն իրար էին միանում՝ ազդարարելով պասատային քամի, և նայելով առաջ՝ նա տեսավ երկնքի վրա որոշակի գծագրվող վայրի բադերի մի երամ. ահա դա ջնջվեց, հետո ավելի որոշակի գծագրվեց, և ծերունին հասկացավ, որ մարդը ծովի վրա երբեք մենակ չի լինում։

Մեջբերումներ Էդգար Հարությունյանի «Նվիրելու արվեստը կամ ձոն վարդին»գրքից

Ե՞րբ ես հասկանալու, որ սիրել նշանակում է, ապրել սիրած էակի հույզերով ու կարիքներով։ Սիրում եմ ամբողջ հոգով, առանց կասկածների ու վերապրումների, սիրում եմ անշահախնդիր, առանց որևէ ակնկալիքի, հակառակ դեպքում դրա անունը գուցե եսասիրություն լինի։ 

Կարևորի մասին կարևոր է խոսել, բայց նախ կարևոր է լիարժեք կարևորել այն, ինչը դառնում է ամենակարևորը։

Հրաժեշտն անորոշ է, անհասկանալի. գնում ես, դառնում է անտանելի։ Հազար թելերով կապված ենք իրար, հազար մտքերով՝ ձուլված միմյանց։ Վերջի մասին մտածելն անգամ անողոքություն է։ Վերջ չկա, կա միայն սկիզբ ու ամեն անգամ՝ մի նոր բանի սկիզբ։

Մեջբերումներ Հ. Մալոյի «Առանց ընտանիքի» գրքից

Հասկացի՛ր, տղաս, կյանքը ծանր պայքար է և միշտ չէ, որ վարվում ես այնպես, ինչպես ցանկանում ես։ ՎԻՏԱԼԻՍ

Ուշադիր եղիր տղաս, խելոք եղիր։ Բարեխղճորեն կատարիր քո պարտականությունները։ Կյանքում դա է հաջողության գրավականը։ ՎԻՏԱԼԻՍ

Աշխարհում միայն բարությամբ ապրել չես կարող։ Դա անհրաժեշտ է շրջապատիդ մարդկանց երջանիկ դարձնելու համար միայն։ ՎԻՏԱԼԻՍ

Ճակատագիրը երկար ժամանակով երես չի թեքում նրանցից, ովքեր քաջություն ունեն պայքարելու նրա դեմ։ ՎԻՏԱԼԻՍ