Հովհաննես Թումանյան «Նեսոյի Քարաբաղնիսը» վերլուծություն
Ժամանակը և մարդիկ…
Որքան կապված են միմյանց հետ:
Շատ հաճախ ժամանակի փոփոխվելու հետ միասին մարդիկ փոփոխվում են,
սակայն կան նաև այնպիսի դեպքեր,
երբ մարդիկ ժամանակին զուգընթաց չեն քայլում: Հաճախ հանդիպում ենք այնպիսի մարդկանց,
ովքեր կրթված չեն:
Իրենց պահում են քարի դարում ապրող մարդկանց նման, մոռանալով, որ ժամանակը առաջ
է գնում անկախ նրանից`մենք ցանկանում ենք, թե ոչ:
Սակայն շատ սովորություններ կան, որոնք ժամանակի ընթացքում չեն փոփոխվում, սակայն ժամանակի ընթացքում հնանում են:
Չեն մոռացվում, որովհետև մարդիկ չեն ցանկանում: Չեն հասկանում, որ չպետք է ապրեն հնով, պետք է առաջ շարժվեն և քայլեն ժամանակին զուգընթաց:
Թումանյանի «ՆեսոյիՔարաբաղնիսը» ստեղծագործության մեջ հենց այս հարցն
է արծարծվում: Մարդկանց անգրագիտության պատճառով տուժում
է դիմացինը: Սակայն նրանք մոռանում են, որ աշխարհում կան բժիշկներ,
դեղատոմսեր, դեղեր…
Նրանց
տգիտության պատճառով ևս մեկ անմեղ մարդ
է մահանում: Սակայն վատն այն է, որ մարդիկ շատ հաճախ քայլեր են կատարում, որից հետո չի լինում այն,
ինչ ցանկանում են:
Եվ վատն այն է,
որ նրանք այդ ամենը մեկնաբանում են այնպես,
որ այդպես էլ պետք է լիներ. Իրենք մեղք չունեն` ճակատագիր է: Ես կարծում եմ,
որ չկա ճակատագիր:
Մենք ենք ստեղծում մեր անցյալը, ներկան և ապագան: Մենք ենք պատասխանատու մեր քայլերի համար: Սխալ քայլ կատարելու դեպքում չպետք է մեղադրենք դիմացինին, այլ ընդունենք այն և փորձենք ուղղել: Իսկ տգիտությունը վերացնելու համար ուղղակի պետք է սովորենք: Երբեք էլ ուշ չէ: Լինենք ծեր, թե երեխա: Եվ չպետք է այնպես անենք, որ մեր պատճառով որևէ մեկը տուժի: Իմ կարծիքով ներկայումս կան մարդիկ,
ովքեր կրթված չեն և այդ պատճառով կարող է իրենց շրջապատը տուժել: Եվ եթե նրանք չհաղթահարեն
իրենց տգիտությունը, ապա անկախ ժամանակի փոփոխությունից միևնույն է անգրագիտությունը
կլինի մարդկանց մեջ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий